Վրացական իշխանությունները հայտնվել են լարված իրավիճակում։ Այս հարցին անդրադարձել է «Ռուսաստանի Ջավախքյան Սփյուռք» հասարակական կազմակերպության վերլուծկան խումբը։

Նշենք, որ Եվրախորհրդի նախագահությունը ստանձնած Վրաստանում 2020թ-ի մայիսի 14-15 պետք է անցնի ԵԽ Նախարարների կոմիտեի 130-րդ նիստը։

«Որոշ լրատվամիջոցների կողմից շրջանառվող տեղեկությունների համաձայն, Ռուսաստանի պատվիրակությունը ղեկավարելու է Արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովը: Վրաստանի Արտաքին գործերի նախարարությունը դեռ չի հերքում, բայց չի հաստատում Ռուսաստանի պատվիրակության մասնակցությունը այս հանդիպմանը: Միևնույն ժամանակ, վարչությունը նշում է, որ նախարարությունների կազմակերպչական հարցերը համաձայնեցվում են ԵԽ գլխավոր քարտուղարության հետ, և բոլոր մանրամասները կհամաձայնեցվեն կազմակերպության կանոնադրության և ընթացակարգերի հետ:

Ճիշտ է, ռուս նախարարի Վրաստան այցը չի հաստատում նաև Ռուսաստանի արտգործնախարարությունը: Նրա ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան հայտնել է, որ Ս. Լավրովի մայիսի երկրորդ կեսի աշխատանքային գրաֆիկը դեռ կազմված չէ:

Ռուսաստանի արտգործնախարարի Վրաստան այցի հեռանկարը գնահատում են ինչպես իշխող մեծամասնությունը, այնպես էլ երկրի ընդդիմությունը: Ելույթ ունենալով Եվրախորհրդի վեհաժողովում, Վրաստանի նախագահ Սալոմե Զուրաբիշվիլին հայտարարել է, որ վրացական իշխանությունները պատրաստ են ընդունել ռուսական պատվիրակությանը` կազմակերպության սկզբունքները հարգելով:

«Մենք մի երկիր ենք, որը հարգում է միջազգային պարտավորությունները, և մենք պատրաստվում ենք կատարել միջազգային պարտավորությունները ... Մենք առաջնորդվում ենք Խորհրդարանական վեհաժողովի կանոններով և այս կազմակերպության սկզբունքներով: Սա հեշտ չէ, բնակչության համար դժվար է ընդունել, բայց սա այն է, ինչ մենք կանենք », - ասել է Զուրաբիշվիլին:

Վրաստանի խորհրդարանի խոսնակ Արչիլ Տալակվաձե.

«Վրաստանը ստանձնել է Եվրախորհրդի նախագահությունը, և մենք պատասխանատվություն ստանձնեցինք նախագահող երկրի կողմից ավանդաբար անցկացվող իրադարձությունների համար, ներառյալ նախարարների մակարդակով: Եթե ​​Սերգեյ Լավրովը գա, Վրաստանում բողոքներ կլինեն, որ մեր տարածքները օկուպացված են: Կլինեն նաև շատ կարևոր քաղաքական հայտարարություններ մեր կառավարության թիմի կողմից»:

Խորհրդարանի փոխխոսնակ Գեորգի Վոլսկի.

«Նույն հարցերը հաճախ ծագում են ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի ժամանակ. Կուբայի կամ Իրանի առաջնորդները կգան, երբ կան բազմաթիվ հակասություններ, և իրավիճակը իրականում գտնվում է ԱՄՆ-ի և Իրանի միջև պատերազմի փուլում: Եվ մեր իրավիճակը պարզ չէ: Հետևաբար, այդ հարցերը կքննարկվեն ինչպես Մոսկվայում, այնպես էլ Թբիլիսիում: Այս հարցում իմ անձնական վերաբերմունքը երկիմաստ է: Այս պահին Թբիլիսին, որպես Եվրոպայի խորհրդի մայրաքաղաք, կապրի Եվրոպայի խորհրդի կանոնակարգին և օրակարգին համապատասխան»:

«Միասնական ազգային շարժում» կուսակցության քաղխորհրդի անդամ Խատիա Դեկանոիձե.

«Գավրիլովի գիշերից» հետո, որին հաջորդեց վրաց բնակչության կողմից լուրջ բողոքի ցույց, ես իսկապես չէի մտածում, որ կառավարությունում որևէ մեկը կհամարձակվի հայտարարություններ անել, որ պատրաստ է ընդունել ռուսական իշխանություններին, ինչը ուղղակիորեն նշանակում է օկուպացիայի օրինականացում: Իհարկե, մենք ֆիզիկապես չենք կարող խանգարել օդանավի ժամանումը, բայց ես համոզված եմ, որ Ռուսաստանի պատվիրակության ժամանումը Լավրովի գլխավորությամբ, ով Կրեմլի և Պուտինի գաղափարների հաղորդավարն է, շատ լուրջ բողոք կհաջորդի»:

«Եվրոպական Վրաստանի» գլխավոր քարտուղար Գիգի Ուգուլավա.

«Լավրովը խախտել է վրացական օրենսդրությունը գրավյալ տարածքների մասին, ուստի նա տեղ չունի Վրաստանում: Երբ եկավ «Վրացական երազանք» -ի կառավարությունը, առաջին բանը, որ նրանք ուզում էին անել, չեղյալ հայտարարել հակակառավարական օրենքը: Բայց օրենքը օրենք է: Այն գործում է ինչպես նախարարի, այնպես էլ շարքային քաղաքացու վրա: Լավրովը խախտել է վրացական օրենսդրությունը և չպետք է թույլ տրվի մուտք գործել Վրաստանի վերահսկվող տարածք: Բոլոր նրանք, ովքեր թույլ են տալիս նրա ժամանումը վաղ թե ուշ, կպատասխանեն օրենքի առաջ»:

Վրաստանի նախկին նախագահ Գիորգի Մարգվելաշվիլի.

«Ի՞նչ կշահենք հրաժարվելով Լավրովին ընդունելուց: Մենք շահելու ենք արժանապատվություն, բայց վտանգելու ենք մեր իմիջը: Այլ երկրները կարող են մեզ ասել, որ մենք չենք հասկանում դիվանագիտության հիմքերը»:

Քաղաքագետ Վախթանգ Ձաբիրաձե.

«Ներկայումս ընդդիմության լայնածավալ հանրահավաքները բացառված են, քանի որ հասարակությունը պատրաստ չէ դրան, այլ խնդիրներ ունի: Ես դեմ չեմ «Օկուպացիայի մասին» օրենքի որոշ հոդվածների կասեցմանը, որպեսզի տեղի ունենա Լավրովի գլխավորությամբ ռուսական պատվիրակության այցը Վրաստան: Նույնիսկ եթե այցի ընթացքում հասարակական վրդովմունք առաջանա, ես կարծում եմ, որ այն դեռ ավելի լավ կլինի, քան համառ լինելը: Ես համարում եմ, որ եկել է ժամանակը ինչ-որ բան գերագնահատելու, չփոփոխելով դիրքերը, այլ հարաբերությունների մեջ այլ նորմեր ու իմաստներ մտցնելով: Ընդդիմությունը, ամենայն հավանականությամբ, կփորձի օգտագործել իրավիճակը, բայց ես վստահ եմ, որ լայնածավալ բողոքի ցույցեր չեն լինի»:

ԵԽ-ում Վրաստանի նախկին դեսպան Մամուկա Ժգենտի.

«Վրաստանը պետք է ընդունի Լավրովին: Եվ ոչ այն պատճառով, որ հակառակ դեպքում մեզ սպառնում է Եվրախորհրդի պատժամիջոցները: Պատժամիջոցները պակաս նշանակալի են: Ավելի կարևորը Ռուսաստանի հետ հարաբերություններում բարոյական և իրավական առավելությունների կորուստն է, որը մենք ունենք մեր ընկերների աչքում: Նույնիսկ մեր ամենամոտ գործընկերները չեն հաստատի նման քայլը»:

Ըստ «Ռուսաստանի Ջավախքյան Սփյուռք» ՀԿ-ի քանի դեռ պաշտոնական Թբիլիսին չի որոշել, թե ինչպե՞ս վարվի այս իրավիճակում, վարվում է վարքի ճիշտ գծի ցավոտ որոնում: Միևնույն ժամանակ, վրացական իշխանությունները գործնականում գտնվում են լարվածության մեջ. Համաձայնել Ս.Լավրովի ժամանմանը և կատարել ԵԽ-ի առջև իրենց պարտավորությունները, բայց արմատական ​​ընդդիմության կողմից հարձակումների տեղիք տալ, որը պարզապես սպասում է հարձակման հերթական պատճառի, կամ կանգնել սեփական հակասական օրենքների խնամակալի պաշտոնում, որը ի վիճակի չէ կատարել միջազգային պարտավորությունները և դրանք զոհաբերել ներքաղաքական իրավիճակի ազդեցության տակ: Սեփական հպարտությունը մխիթարելը հնարավոր է միայն իմիջի գնով: Բնականաբար, վրացական կառավարությունը կփորձի գտնել «ոսկե միջին»` կատարել Եվրոպայի խորհրդի առջև ստանձնած պարտավորությունները և միաժամանակ հիշել, այսպես կոչված, «Գավրիլովի գիշերը» և դրա ռեզոնանսը երկրում, որպեսզի ընդդիմությանը պատրվակ չտան բողոքի նոր ալիք բարձրացնելու համար: Հնարավոր է նաև, որ ներքին բարդություններից խուսափելու համար վրացական կառավարությունը կայացնի «Սողոմոնի որոշում»` պաշտոնապես դիմի ԵԽ-ին` առաջարկելով նախարարների կոմիտեի նիստը անցկացնել ոչ թե Թբիլիսիում, այլ Ստրասբուրգում: